சுயமரியாதையை விட்டு வாழ்வதா..?

காலையில் 

பூக்களைப்போல் மலர்கிறேன்...!
மாலைக்குள் மனித சூரியன்களால்

மரணிப்போம் ‌என்று தெரிந்தும்.... 

சிகரங்களில் விழுந்தாலும்

அடிவாரத்தை நோக்கி பாயும் மழைபோல
மேல் நோக்கி எழும்போதெல்லாம் 

சூழ்ச்சியால் வீழ்த்தப்படுகிறேன்....

வானம் நோக்கி சிறகு விரிக்கையில்
கால்களுக்கு சங்கிலிபிணைப்பு...
காலத்தோடு போர்கொடி ஏந்தி
காத்திருக்கிறேன் என்விடியலுக்காக...

உலகத்திற்கு என்னதெரியும்
பாறைக்குள் முளைத்திட்டு

நீருக்காக அலையும் 

என்வேர்களைப்பற்றி... 

சுயமரியாதையை விட்டுவிட்டு
இங்கு யாருக்கும் தலைவணங்க
இடம் கொடுக்கவில்லை 

என் உயிரணுக்கள்....

காலத்திற்கும் இடத்திற்கும்
நேரத்திற்கும் ஏற்றார்போல்
வண்ணம் ‌கொண்டு மாறிக்ககொள்ள
நான் ஒன்றும் பச்சோந்தியல்ல...

தனிமையை சுவாசித்து

மௌனம் கொண்டு சாதிக்கிறேன்...

வெட்டும்போதும் கூட 

எதிர்ப்பு காட்டாமலிருக்கும்
மரத்தினைப்போல...

நாளை துளிர் விடலாம்
என்ற நம்பிக்கையில்...!

நல்ல பதிவுகளுக்கு 

கருத்திட்டு வாக்களித்து கௌரவப்படுத்துங்கள்...
தங்கள் வருகைக்கு மிக்க நன்றி...!