கவிதையின் நிறம் சிகப்பு...

வெறுமை மட்டும் தான்
கவிஞர்களை கவிபாட வைக்கிறது,,,
 

வறுமை கூட்டில் அமர்ந்து உறங்காமல்
எந்த கவிஞனும் முழுமை ‌பெற்றதில்லை,,,

பாடிய கவிதைகளிலெல்லாம்
அவனுடைய வலி தெரியும்,,,,
 

எழுதிய கவிதைகளிலெல்லாம்
அவனுடைய பசி தெரியும்,,,

வடித்த கவிதைகளில் 
வண்ணம் இருக்கும்
நாங்கள் இருப்பதோ 
இன்னும் பாலைவனம்தான்,,,
‌

ரோஜாவை பற்றி
நான் வர்ணித்த போது
என் அருகில் இருந்தது
கள்ளிக் காடுகளே,,,
 

உல‌கே,,,!

எனக்கு ஒரு ‌வேளை உணவில்லையா
ப‌ரவாயில்லை,,,,!
நான் கவிதை எழுதிவிட்டு போகிறேன் போ,,,,

இந்தக்கவிதை  என்னுடைய கவிதை நூலான ”என் பேர் பிரம்மன்”    நூலின் பின் அட்டை அலங்கரித்தவை.

 முந்தைய  பதிவு :

எப்படி பேர் வைச்சிருக்கங்க பாரு..

அன்பாக வாசகர்களே..
வந்துப் போனதற்கான  தடயங்களை இங்கே விட்டுச் செல்லுங்கள்..
அதுதான் என் கவிதைக்கு கிடைத்த கௌரவம்