இரவில் உன் வீடு தேடி..

ஊராரின் ‌இமைகள மூடிக் கொண்ட 

ஒரு கருப்பு இரவில்

எதிர்ப்புகளின் சுவர்தாண்டி
உன் தெருவுக்குள் குதித்த போது...

தெரு விளக்கின் வெளிச்சத்தில்
சாத்திக் கிடந்த வீட்டின் முன்
பூத்துக் குலுங்கின நீ போட்ட கோளம்.......
 

இன்னும் புன்னகையோடுதான் இருக்கிறது
நீ.... நிலவொளியில் காயவைத்த மல்லிகைச்சரம்

உன் வீட்டு கூரை மீது...

வீட்டு முற்றத்தில் துளசி செடியின் மீது
வெளிச்சத்தை உமிழ்ந்துக் கொண்டு இருந்தது
மின்மினிப் பூச்சிகள்...

அடிக்கடி என்னை பயமுறுத்தி கொண்டிருந்தது
பனைமரத்தில் குடிக்கொண்டிருந்த
கோட்டான்கள்...

விடிய விடிய இவைகளை ரசித்த பின்
அனைத்திடமும் சொல்லி விட்டு வந்தேன்
 

உன்னை காணாத சோகத்தையும்
உனக்கான காதலையும்..

கவிதை பிடித்திருந்தால் ஏதாவது சொல்லிட்டு போங்க..
கவிதை வீதிக்கு வந்த முகம் தெரியாத உங்களுக்கு நன்றி...