நிலையில்லா உலகில்....

   நெஞ்சோடு திறம்கொண்டு 

   புயலோடு போரிடும் பொழுதுகள் 

   எனக்கு வாய்த்ததில்லை...!
   நான் தென்றலுக்கே தோற்றுப்போகும்
   ஊமத்தம் ஜாதி...!

   சூரியன் ஒளிக்கீற்றுகள்
   எனை சுட்டுவிடும்
   என்ற கவலையில்லை...!
   நான் நிலவொளிக்குள் முடிந்துவிடும்
   அந்திமந்தாரை...!

   பிரபஞ்சத்தை அளவெடுத்து
   பூக்களோடும் முட்களோடும்
   யுகம் வாழ நினைத்ததில்லை...!
   நான் ஆதவனுக்குள் ஆயுளை முடிக்கும்
   பனித்துளி...!

   சிறகுகள் உண்டு பறப்பதற்கு

   ஆனால் ஆகாயம் தொடும் வரமில்லை
   ஆண்டுகள் வாழ ஆசைதான்...
   நான் நாளுக்குள் பிறந்து நாளுக்குள் மடியும்
   ஈசல்....

   மரணம் கண்டு பின்வாங்குவதில்லை
   சுட்டுவிடும் எனதெரிந்தும்
   தொட்டுவிட துடிக்கும் உயிரோசை...!
   நான் தீயைத்தின்று தீயிற்கே உணவாகும்
   விட்டில்...!

   ஒன்பது ஓட்டைகளை வைத்துக்கொண்டு
   வெளியேற காத்திருக்கும் உயிரை 

   அடைத்து வாழும் உயிரினம்...!

   நிலையில்லாத இந்த உலகில் ஆயுளை முடிக்க
   பயணிக்கும் மனிதன் நான்...!

தங்கள் வருகைக்கும், கருத்திற்கும் மிக்க நன்றி...!