என் ஆயுளின் நீளம்...

எனது  கனவுகளின் ஆன்மாவிற்கு 

அடிக்கடி நோய் பிடித்து நெடிந்து விடும்

இருந்தும் அது எழுந்து  நடக்கும்...

எனது ஆசைகள்

தூங்கி எழும் போதெல்லாம் 

ஆழிக்காற்றின் தூசுகள் அப்பிக் கொள்கின்றன 

ஆனாலும் அவை தப்பிப்பிழைக்கிறது...

எனது வெற்றியை தடுக்க 

சூழ்ச்சி சுனாமிகள் சூழ்ந்துக் கொண்டாலும் 

என் மன ஓடம் தலும்பாமல் பயணிக்கிறது...

ஓய்வெடுக்க ஒதுங்கும்  போது 

என்னை சுற்றி வலைப்பின்ன வரும் 

சிலந்தியின் சீற்றங்களுக்கு 

எச்சரிக்கைவிடும் என் உயிரணுக்கள்...

எனக்கு மகுடங்கள் சூட்ட 

மார்தட்டி வந்தவர்கலெல்லாம் 

விழா எடுக்காமல் ஓடியபோதும் 

தாழ்ந்திடவிடவில்லை தன் தன்னம்பிக்கை...

நிழல் பார்த்து 

நின்று விடுவோனோ என்று 

தன் கிளைகளை வெட்டிக் கொண்ட 

சுற்றத்தாரை பார்த்து தவித்ததில்லை 

என் வேர்கள்...

என் கனவே....
என் கவிதையே....
உங்கள் மீதுதான் பயணிக்கிறது என் ஆயுள்...

அதனால்தான் 
சிறகு முறித்தாலும்
பறந்துக்கொண்டிருக்கிறேன்...
கிளைகளை ஒடித்தாலும் 

வளர்ந்துக் கொண்டிருக்கிறேன்... 

கவிதை குறித்த தங்கள் கருத்துக்களை பகிந்துக்கொள்ளுங்கள்...