மரணத்திலிருந்து தப்பிய மனோபாலா...! ஒரு உண்மை சம்பவம்

 

மூங்கில் ஒன்று புல்லாங்குழலானதுபோல், வயிறு குலுங்கச் சிரிக்கவைக்கும் வித்தகன் மனோபாலா. மனோபலம் கூடிய மனோபாலா, 13 வருடங்களுக்கு முன்பு செத்துப் பிழைத்தவர் என்றால், நம்ப முடிகிறதா?

''யப்பா... அந்த நாட்களை இப்ப நினைச்சாலும் கசப்பா இருக்கு தம்பி. வழக்கமா எல்லோருக்கும் நண்பர்களாலதான் சிகரெட் பழக்கம் வரும். வலியப்போய், அந்தப் பழக்கத்துக்கு அடிமையான ஆளு நானாத்தான் இருப்பேன். 17 வயசுல, காலேஜ் படிச்சிட்டிருந்தப்ப, முதன் முதலா சிகரெட் பிடிக்க ஆரம்பிச்சேன். 

அந்த டேஸ்ட்டும் ஸ்மெல்லும் ரொம்பவே பிடிச்சுப்போச்சு. ஆரம்பத்துல ஒரு நாளைக்கு ரெண்டு, மூணு சிகரெட் பிடிச்சிட்டிருந்த நான், நாளாக நாளாக அதிகமாப் புகைக்க ஆரம்பிச்சேன். சினிமாவுக்குள் என்ட்ரி ஆனப்ப, நான் ஒரு செயின் ஸ்மோக்கர். அப்பவே சுதாரிச்சிருந்தா, பெரிய பாதிப்புலேர்ந்து மீண்டு இருந்திருப்பேன்'' என்று மூச்சை இழுத்துவிட்டபடியே, பாதிப்பின் வீரியத்தைச் சொன்னார்.

''கை நடுக்கம் வர ஆரம்பிச்சது. எப்பவும் சோர்வா இருக்கும். அடிக்கடி உடம்புக்கு முடியாமப் போகும். சாப்பாடு எறங்காது. முகமெல்லாம் கறுத்துப்போச்சு. டாக்டர்கிட்ட போய் செக்-அப் பண்ணேன். அதிகமா சிகரெட் பிடிச்சதால், நுரையீரல் முழுக்க சிகரெட் புகை அடைஞ்சு இருக்குன்னு சொன்னார். டெஸ்ட் ரிசல்ட்லகூட, எலும்புகள் அரிச்சுப்போயிருக்கிறதா வந்துச்சு. 

'சிகரெட் பிடிச்சா இவ்வளவு பாதிப்பு வருமா டாக்டர்?’னு அப்பாவியாக் கேட்க, அதுக்கு டாக்டர், 'புகையோட இயல்பான பண்பே படிதல்தான். வீட்டு அடுக்களைக்குள் நுழைஞ்சிருக்கீங்களா? சுவர் முழுக்கப் புகை படிஞ்சு இருக்கும். அது மாதிரிதான் தம்பி நம்ம உடம்பும். நீங்க உள்ள இழுத்த புகை, உங்க உடம்பு முழுக்கப் படிஞ்சுகிடக்கு. அதனால் நுரையீரல், நரம்பு, எலும்பு எல்லாம் பாதிச்சிருக்கு. இன்னும் ஒரு பாக்கெட் சிகரெட் குடிச்சீங்க, நீங்க உயிரோட இருக்க மாட்டீங்க, அப்புறம் உங்க இஷ்டம்’னு சொல்லிட்டு எழுந்துபோய்ட்டார். நான் அப்படியே ஆடிப்போயிட்டேன்.

ஒரு நிமிஷம் என் மனைவி, குழந்தைகளை நினைச்சுப் பார்த்தேன்.

குடும்ப எதிர்காலத்தைவிட கருமம் பிடிச்ச இந்த சிகரெட் முக்கியமா? பலரது சிரிப்புக்குக் காரணமாயிட்டு, என் குடும்பத்தைச் சோகத்துல தள்ளலாமா?’ அப்படினு என் மனசாட்சி கேள்வி கேட்டுச்சு. ஹாஸ்பிட்டல்ல அட்மிட் ஆனேன். எக்கச்சக்கமா செலவு செஞ்சு, புது மனோபாலாவா வீட்டுக்குத் திரும்பினேன். 

அதுக்கு அப்புறம் சிகரெட் பக்கமே போகலை. எத்தனையோ படங்கள்ல சிகரெட் பிடிக்கிற மாதிரி நடிச்சேன். ஆனால், திரும்ப அந்த கெட்ட பழக்கத்துக்கு அடிமையாகலை. அந்த அளவுக்குக் கண்டிப்பா இருந்தேன். சிகரெட் பிடிச்சப்ப 42 கிலோவா இருந்த நான், இப்போ 62 கிலோ இருக்கேன். இப்ப என் உடம்பும் ரொம்ப நல்லா இருக்கு. சந்தோஷமா இருக்கேன்.'' - சிரித்தபடியே சொன்ன மனோபாலா, சிகரெட் பழக்கத்தில் இருந்து மீண்டுவருவருவதற்கான சீக்ரெட் டிப்ஸ்களையும் தந்தார். 

பெரும்பாலும், சாப்பாடு, டீ சாப்பிட்ட பிறகுதான் அதிகமா சிகரெட் அடிப்பாங்க. அந்த நினைப்பு வந்தால், உடனே திசை திருப்ப முயற்சி பண்ணுங்க. ஒரு டம்ளர் தண்ணி குடிங்க. எழுந்து ஒரு ரவுண்ட் நடந்துட்டு வாங்க.

சாப்பாடு சாப்பிட்டதும், சும்மா உட்கார்ந்து இருக்காமல், ஏதாவது ஒரு வேலையில் உங்க கவனத்தைச் செலுத்துங்க. கொஞ்ச நேரத்தில் சிகரெட் புகைக்கணும்கிற எண்ணம் போயிடும்.

சிலருக்கு சிகரெட் பிடித்தால்தான் டாய்லட் போக முடியும் என்ற நிலை இருக்கும், இதைக் காரணமாககொண்டே சிலர் சிகரெட் பிடிப்பார்கள். அவர்கள் முந்தைய நாள் இரவே நன்கு கனிந்த பூவன்பழம் மாதிரியான மலமிளக்கிகளை சாப்பிட்டுவிட்டுப் படுக்கலாம். மறுநாள் சிகரெட்டின் தேவை இருக்காது.

சிகரெட் தரும் பாதிப்புகளை உங்க வீட்டிலோ, தனி அறையிலோ கண்ணில் படும் இடத்தில் பெரிதாக எழுதிப் படங்களுடன் ஒட்டிவைக்கலாம்.

பெட்டிக் கடைப் பக்கம் தயவுசெஞ்சு போகாதீங்க.

உங்க கண் எதிர்ல ஒருத்தர் சிகரெட் பிடிக்கிறார்னா, அவர் நிக்கிற திசைக்கு எதிர்த் திசையில் நடக்க ஆரம்பிச்சிடுங்க.

'ரொம்ப நாளாச்சே... ஒண்ணே ஒண்ணு மட்டும் அடிப்போமே...’ அப்படிங்கிற வேலையே கூடாது. ஒண்ணு நூறாயிடும். ஜாக்கிரதை!

சிகரெட் பிடிக்கத் தூண்டும் நண்பர்களின் சகவாசத்தையே துண்டிச்சிருங்க.

சிகரெட் பிடிக்கத் தோணுச்சுன்னா, பச்சைக் காய்கறிகளைச் சாப்பிடுங்க. இது உடம்புக்கும் நல்லது. சிகரெட் பிடிக்கணும்கிற எண்ணத்தையும் மறக்க வெச்சிடும்.

தியானம், யோகா போன்ற நல்ல பழக்கங்கள்ல கவனத்தைத் திருப்புங்க. மனசை ஒருமுகப்படுத்தி, நீங்க எடுத்திருக்கும் நல்ல முடிவுக்கு பக்க பலமா இது இருக்கும்.

சிகரெட் பழக்கம், வாழ்க்கையைச் சீரழிச்சிடும் கண்ணுங்களா! விட்டுடுங்க!

விழிப்புணர்வு பதிவாக விகடனிலிருந்து...!

ரஜினி மாதிரிஆத்திரப்படுவது சரிதானா..?

ஆத்திரக்காரனுக்கு புத்திமட்டு என்று ஆரம்பிக்கிறது ஒரு தமிழ் பழமொழி.... நிறைய விஷயங்களில் நாம் கோவத்தில் ஒரு முடிவு எடுத்துவிட்டு பின்யோசித்தால் இதை நாமா செய்தோம் என்று நம்மையே வியப்படையும் வெட்கப்படவும் செய்யும்.... அப்படிப்பட்ட ஆத்திரம் குறித்தே இது...!

 

வாழ்க்கையில் நீங்கள் விரைந்து முன்னேற விரும்புகிறீர்களா? அப்படியென்றால் உங்களுக்கு ஒரு வார்த்தை.... ஆத்திரப்படுவதை அடியோடு விட்டுவிட்டால் ஒழிய முன்னேற்றம் என்பது முடியாது. ஏனென்றால் முன்னேறுவதற்கு முட்டுக்கட்டையாக, இருக்கும் பல விஷயங்களில் ஆத்திரமும் ஒன்று எப்படி...?

ஆத்திரம் என்பது ஒரு திடீர் உணர்ச்சி. அதன் காரணங்களால், அநேக சமயங்களில் கடுகளவு கூட அதற்கு வலு இருக்காது. ஆத்திரம் ஆவேசமாகக் கிளம்பும் நேரங்களில், அறிவு அநேகமாக,  நடுங்கி பயந்து பதுங்கிக் கொள்கிறது.

ஆத்திரக்காரனுக்கு புத்தி மட்டு என்று சொல்லும்போது... புத்தி மட்டுபட்டுவிட்டால் சிந்திக்கும் ஆற்றல் சிதைந்து விடுகிறது. சிந்திப்பது என்பது தானே மனிதனையும் மிருகத்தையும் பகுத்துக்காட்டுகிறது... அனால்தான் ஆத்திரம் வந்த நேரங்களில் மனிதனும் மிருகத்துக்கு நிகராகவே நடந்து கொள்கிறான். கீழ்த்தரமான வார்த்தைகளைக் கொட்டித்தீர்கிறான். அப்படி அடிக்கடி மிருகமாக மாறிவிடுகிற மனிதன், எப்படி வளர்ச்சிபெற முடியும்.

 

ஒருவரிடத்தில் ஆத்திரம் வருகின்ற நேரங்களில் என்னவெல்லாம் நடக்கிறது தெரியுமா...? அன்பு அணைந்து விடுகிறது. அதனால் சொற்களில் அனல் ஏறி விடுகிறது. இந்த அனல் அடுத்தவனைச் சுட, அவனிடமிருந்தும் சூடான சொற்களே வந்து விழுகின்றன. பகை ஒன்று உறுவாகிறது. அடுத்து வாய்ச்சண்டை, கைச்சண்டையாகி, கத்திச் சண்டையாகவும் மாறி விடுகிறது. ‘சண்டை என்றாலே, சம்பந்தப்பட்ட இருவருக்குமே ஏதோ ஒரு வகையில் இழப்பு என்பு நிச்சயம் தானே. 

 

உடல் ரீதியாகவும் ஆத்திரம் பல கெடுதல்களைச் செய்கிறது. மனிதனுக்கு ரத்த அழுத்தத்தை ஏற்படுத்துவது இதுவே, அதுவில்லாமவ் அல்சர், இதயப் படபடப்பு, நரம்புத் தளர்ச்சி தலைவலி, இன்னும்பலபல.... இவையெல்லாம் வருவதற்கும் நிறைய வாய்ப்புகள் உண்டு. வேதனை என்னவென்றால் ஆத்திரம், நமக்கு மிகவும் நெருக்கமானவர்களைக கூட, தூரத்தில் துரத்திவிடக கூடியது.

சரியானதற்காக இல்லாமல் தேவையில்லாமல் சின்ன சின்ன விஷயங்களுக்கெல்லாம் ஆத்திரப்படுகின்றவர்களின் காலமும் சரி, சக்தியும் சரி, நிச்சயம் வீணாகத் தானே போகிறது. பிறகு குறிக்கோளை நோக்கிய சிந்தனைகளுக்கும், முயற்சிகளுக்கும் நேரம் எங்கே இருக்கும்? சக்தி எங்கே இருக்கும்?

 

எல்லாம் சரி, மற்றவர்கள் தொடர்ந்து தவறோ நமக்கு ஆகாததை செய்கிறபோதோ, நாம் எதிர்பார்க்காத விதமாக நடந்துகொள்கிறபோதே, நமக்கு ஆத்திரம் வரத்தானே செய்யும்?

வரும்.  ஆத்திரம் என்பது இயற்கை... அது ஒரு மனித இயல்பு. ஆனால் அதைக் கொஞ்சம் கட்டுப்படுத்தி, சரியான முறையில் வெளிப்படுத்துவது என்பதில் தானே நமது புத்திசாலித்தனம் இருக்கிறது.

ஆத்திரம் என்பது யாருக்குமே வரக்கூடியது தான். ஆனால், யாரிடம் ஆத்திரப்படுவது? எதற்காக ஆத்திரப்படுவது? எந்த அளவுக்கு ஆத்திரப்படுவது? எந்த வகையில் வெளிப்படுத்துவது? என்பதில் சிலருக்கு மட்டுமே தெளிவு இருக்கும். அவர்கள் புத்திசாலிகள். அவர்கள் தான் வாழ்க்கையில் முன்னேற்றத்தைக் காண்கிறார்கள்.

ஆறுகளில் தண்ணீர் சீராக ஓடிக் கொண்டிருக்கும். அதிக மழை காரணமாக திடீரென்று வெள்ளப்பெருக்கு ஏற்படும். அந்த வெள்ளம் கட்டுக் கடங்காமல் ஓடி பாய்ந்து விட்டால் அது காட்டாறு. ஆகிவிடும். காட்டாற்று வெள்ளம் அழிவைத் தானே தரும்.

அதேபோல ஆத்திர உணர்ச்சி மனதில் வெள்ளமாகப் பொங்கி வரும்போது, நிதானம், பொறுமை என்ற இரு கரைகளும் வலுவாக இருந்தால் தான் அழிவைத் தடுக்க ஆத்திரப்படுகிறவன்றவர்களின் நேரமும் சரி, சக்தியும் சரி, நிச்சயம் வீணாகத் தானே போகிறது. பிறகு குறிக்கோளை நோக்கிய சிந்தனைகளுக்கும், முயற்சிகளுக்கும் நேரம் எங்கே இருக்கும்? சக்தி எங்கே இருக்கும்?

 

ஆத்திரத்தை அடக்குவது நல்லது என்றாலும் அதனினும் நல்லது ஆற்றுப்படுத்துவது. அதாவது ஆறப்போடுவது. இரண்டுக்கும் நுண்ணிய வேறுபாடு உண்டு. அடக்கி வைப்பது ஒருநாள் வெடிக்கலாம். ஆறப் போடுவது சூட்டை மட்டுமே இழக்கும் சுவையை இழக்காது.

கொதிக்க கொதிக்க் கொடுப்பப்படும் காபியை, அப்படியே குடித்தால் நாக்கு வெந்துவிடும். தேவையான அளவுக்கு ஆற்றிய பிறகு அருந்தினால் ரசித்துப் பருக முடியும். அதனால் தான் அவ்வையும் அடக்குவது சினம் என்று பாடாமல், ஆறுவது சினம் என்று பாடினார். ‌

 

ஆத்திரத்தில் அறிவிழப்பது முறைப்பும் எதிர்ப்பும் கிளம்பும். பின்னது வருத்தத்தை வரவழைத்து, மன்னிப்பைக் கேடக வைக்கும். ஆரப்போட்டு பொருமைக்காப்பதில் வெப்பமில்லாத வெளிச்சம் கிடைக்கும். சம்பந்தப்பட்ட இருவர்க்கிடையேயும் ஒரு புரிதல் அங்கே நிகழ்கிறது. உணர்ச்சிகள் மட்டுப்படுத்தப்பட்டு அறிவு செயல்புரிகிறது. ஆக்கம் விளைகிறது.

நமக்கு வேண்டியது ஆக்கமா? அழிவா?

நம் ஆத்திரத்தின் உச்சத்தில் இருக்கும் போது, யார் என்ன சொன்னாலும் நம்காதில் விழுவதில்லை... யாராவது சரியான தீர்வையோ அல்லது நல்ல கருத்தை‌ சொன்னாலும் அது நம் காதில் விழாது... எதற்காக இன்று அவரிடம் ஆத்திரப்படுகிறோமோ அதே தவறை நாளை நாமே செய்ய நேரிடும் என்ற உணர்வோ, ஏதாவது ஒரு விஷயத்திற்காக அவரிடம் போய் நாளை நிற்க நேரிடலாம் என்ற உணர்வோ நமது அறிவுக்கு எட்டாது. விளைவு? சச்சரவு சண்டை, சங்கடங்கள்தான்.

தீக்குச்சிக்கு தலையும் உண்டு. உடலும் உண்டு. அது தீப்பெட்டியில் உரசும் போதெல்லாம், தான் முதலில் எரிந்து, முடிந்தால் பிறபொருளையும் எரிக்கிறது.

மனிதனுக்கும் உடலும் உண்டு. தலையும் உண்டு. அவனும் தினமும் பிறமனிதர்களோடு உரசிக்கொண்டு தான் இருக்கிறான். ஆனால், அவன் தலைக்குள் அறிவு என்னும் அற்புத விஷயம் இருக்கிறது. அந்த அறிவை அலட்சியப்படுத்தும் போது அவனும் தீக்குச்சியாகிறான். அழிகிறான்.

 

செல்லிடத்துக் காப்பான் சினங்காப்பான் அல்லிடத்துக்
காக்கின்என் காவாக்கால் என்... (குறள் 301)
 

பொருள் : சினம் செல் இடத்துக் காப்பான் காப்பான் - தன் சினம் பலிக்குமிடத்து அதனை எழாமல் தடுப்பானே அருளாள் தடுப்பானாவான்; அல் இடத்துக் காக்கின் என் காவாக்கால் என் - ஏனைப் பலியாத இடத்து அதனைத் தடுத்தால் என்? நடாது ஒழிந்தார் என்.... என்கிறார் வள்ளுவர்.

 

ஆத்திரத்தை கட்டுப்படுத்துவோம்... அதை சரியான முறையில் கையாள பழகுவோம்... ஆத்திரம் என்பது மனிதனை மனிதாக வைத்திருக்கும் ஒரு சிறந்த ஆயுதம்.. ஆனால் அது அதிகாகும்போதுதான் நம்மை மிருகமாக மாற்ற ‌வாய்ப்பிருக்கிறது..! சரியாக மற்றும் அளவோடு பயன்படுத்துங்கள் ஆத்திரமும் அழகுப்படும். முன்னேற்றமும்... வெற்றியும் கிட்டும்... விட்டுவிடுவோம் ஆத்திரத்தை...!

டிஸ்கி:(முன்னமாதிரியே தலைப்பில் ரஜினியின் பெயர் இக்கட்டுரை படிக்கவைக்கவே.... நன்றி ரஜினி சார்...)

உங்களின் ஆசீர்வாதத்தையும்... வாழ்த்தையும் வேண்டி...

அன்பார்ந்த பதிவுலக  நண்பர்களுக்கும்.. வாசக பெருமக்களுக்கும் என் இனிய வணக்கங்கள்...

கடந்த 04-07-2014 அன்று என்னுடைய திருமணம் திருவள்ளூர் நகரில் நடந்தேறியது.

மிக குறுகிய காலத்தில் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டதால் அனைத்து பதிவுலக நண்பர்களுக்கும் திருமண நிகழ்வை சொல்ல முடியாமல் போயிற்று... அதற்காக அனைவரிடமும் நான் மன்னி்ப்பு கேட்டுக்கொள்கிறேன்...

தற்போது உங்களுடைய ஆசீர்வாதங்களையும்... வாழ்த்துக்களையும்
வேண்டி நிற்கிறேன்...!

நேரில் வந்து வாழ்த்திய ஆபிஷர் மற்றும் 

வேடந்தாங்கல் கருண் குடும்பத்தினர்...

உங்கள் ஆசீர்வாதம் எங்களை பல்லாண்டுகாலம் வாழவைக்கும்...!

இந்த சம்பவம் கூட எம்.ஜி.ஆர். வாழ்வில் நடந்ததுதான்..

புரட்சி தலைவர் எம்.ஜி.ஆர் முதல்வராக இருந்த சமயம் ,

ஒரு நாள் அலுவல்கள் முடிந்து வந்த அவர் இரவு 11 மணிக்கு ராமபுரத் தோட்டத்தில், நாயை உடன் அழைத்துக்கொண்டு தோட்டத்தில் சுற்றி வந்தார் . அப்போது தூங்கிக் கொண்டிருந்த வேலைக்காரரின் 5 வயது சிறுவனை எழுப்பி, அவனிடம்

" பள்ளிக்கூடம் போனயா ?"
" போனேன் "
" சாப்பிட்டாயா ?"
"ம்... சாப்பிட்டேன் "
"என்ன சாப்பிட்ட கண்ணா ?" 

சிறுவன் தான் சாப்பிட்டதை எல்லாம் ஒப்புவிக்கிறான். சிறுவனுக்கு முத்தம் தந்துவிட்டு அவனை தூங்க சொல்கிறார் மக்கள் திலகம் .

தோட்டத்தை சுற்றி முடித்த பின் , தன் வீட்டில் தூங்கிக்கொண்டிருந்த சமையல் காரர் மணியை எழுப்பி, " டேய் மணி , நீ இங்கு வேலை செய்ய வேண்டாம் . கிளம்பு " சமையல் காரர் காரணம் எதுவும் கேட்கவில்லை. கேட்டால் அடிவிழும். மணியும் அந்நேரத்தில் வெளியே கிளம்பிவிடுகிறார். அவருக்கு காரணம் எதுவும் புரியவில்லை. ஆனால் மணிக்கு தெரிந்திருந்தது, தலைவரின் கோபம் சற்று நிமிடத்திற்கு தான்.

தினமும் தலைவர் வெளியே கிளம்பும்போது, மணி நிற்பார். எம்.ஜி.ஆர் முகத்தை திருப்பி கொள்வார். இப்படியே மூன்று மாதங்கள் ஓடின

எம்.ஜி.ஆர் கண்டுகொண்டபாடில்லை. ஆனால் சம்பளம் மட்டும் அவர் வீட்டுக்கு சென்றுவிடும். ஒருநாள் ஆனது ஆகட்டும் என்று நேரே அவர் இடத்திற்கு சென்று தலைவர் காலில் விழுந்துவிட்டார் மணி. "அண்ணே நான் என்ன தப்பு செஞ்சேன்னு எனக்கே தெரில . என் மீது கோபம் ன்னா நாலு அடி கூட அடிச்சிருங்கண்ணே." என்றார்.

எம்.ஜி.ஆர் புன்னகையுடன், மணியிடம் "டேய் மணி, நான் உன்கிட்ட என்ன சொல்லியிருக்கேன், நான் சாப்பிடறது தான் வேலைக்காரர்களும் சாப்பிடனும் எந்த பாகுபாடும் இருக்கக்கூடாதுன்னு சொல்லியிருக்கேன், ஆனா அந்த பையனுக்கு ஏன் நான் சாப்பிட்ட மீனை வைக்கல? "

மணிக்கு ஒன்று புரியல. எப்போ தலைவர் மீன் சாப்பிட்டார், நாம எப்போ அதை மறந்தோம் ன்னு எதுவும் நினைவில் இல்லை. இருந்தாலும் சமாளிப்பதற்கு "அண்ணே மன்னிச்சிடுங்கண்ணே. வேலை இருந்ததால அதை மட்டும் மறந்திருப்பேன், என்ன மீண்டும் இங்க வேலை செய்ய விடுங்கண்ணே" என்று கேட்டுக்கொண்டார்.
 

"சரி போய் வேலையை செய். திரும்பவும் இந்த மாதிரி தவறு இருக்க கூடாது" - தலைவர் உத்தரவிட்டுவிட்டார். மணிக்கு ஏக சந்தோஷம்

மணி மீண்டும் வேலைக்கு சேர்ந்த விதம் இன்னும் சுவாரஸ்யம். மணி வெளியே அனுப்பிவிட்டு, தன் உதவியாளரிடம் எம்.ஜி.ஆர், "அந்த சமையல்காரர் மணியை கோபத்துல வெளிய அனுப்பிட்டேன். அவனை தினமும் நம் தோட்டத்து கேட் அருகே நான் புறப்படும்போது நிற்க சொல்லு" என்று உத்தரவிடுகிறார்.

அதன்படி தான் மணியும் நின்றார். தலைவர் காரில் புறப்படும்போது, மணி எம்.ஜி.ஆரை பார்த்து வணங்குவார். உடனே தலைவர் சட்டென முகத்தை திருப்பிகொள்வார் அதான் கோபமாம். இப்படி மூன்று மாதங்கள் தன் கோப நாடகத்தை அரங்கேற்றியுள்ளார் புரட்சி தலைவர். அதன் பின் தான் மணியை வீட்டுக்கு வரச்சொல்லி வேலைக்குசேர்த்துள்ளார் தலைவர்

இது என்ன மாதிரியான சாமார்த்தியம், மனிதநேயம் என்றே கணிக்க முடியவில்லை. இவருக்கு பொன்மனச்செம்மல் என்ற பட்டத்தை வாரியார் ஒப்புக்கு தந்துவிடவில்லை என்பதை இந்த நிகழ்விலேயே அறியலாம் . (எம்.ஜி.ஆரின் வாழ்க்கை குறிப்புகளிலிருந்து)

***********************

அது எப்படி...
இன்று வரை நீ
ஏழைகளின் தலைவனாகவே
இருக்கிறாய்...
தலைவா...!

என்றென்றும் புன்னகை

அனுபவம் என்பது கடுமையான ஆசிரியன்:
முதலில் சோதனை, பிறகு படிப்பினையை அது அளிக்கிறது...

++++++++++++++++++++

நம் பிரச்சனை என்னவென்றால் நேரம் கிடைக்கவில்லை என்பதல்ல.. வழி தெரியவில்லை என்பதுதான்.. ஒவ்வொரு நாளுக்கும் இருபத்தி நான்குமணி நேரம் உள்ளது.. நம்முடைய வேலை வழ்க்கைக்கான வழியை கண்டறிவதுதான்...

++++++++++++++++++++

நம்மைப்பற்றியும், நம்மிடமிருந்தும், மற்றவர்களின் எதிர்பார்ப்பின் அடிப்படையிலும் நாம் உருவாக்கப்படுகிறோம். நாம் உருவாக்கப் படுகிறது. அந்த எதிர்பார்ப்பை நோக்கி அல்லது நம்மைப் பற்றி மற்றவர்கள் நம்புவதன் பேரில் நாம் வாழ்க்கை நடத்துகிறோம். உண்மையில் பார்க்கப்போனால், நம்மைப்பற்றி நாம் நினைப்பதை விட மற்றவர்கள் நம்மைப்பற்றி நினைப்பது மிகவும் முக்கியமானதாகி விடுகிறது.

++++++++++++++++++++

சிரியுங்கள் உங்களோடு இந்த உலகமே சிரிக்கும்...
அழுங்கள் நீங்கள் மட்டும்தான் அழுது கொண்டிருப்பீர்கள்...!

++++++++++++++++++++

தவறுகளைக் கண்டுப்பிடிப்பதால் அதிலிருந்து வெகுமதி கிடைக்கும் என்று சிலர் கருதுகிறார்கள். ஒவ்வொரு சிரமத்திலும் நல்லதையே சிலர் காண்கிறார்கள்...

++++++++++++++++++++

ஒரு கணவர் மனைவியிடம் சொன்னார். ”பதினாறு ஆ‌‌‌‌ண்டுகளாக நாம் தம்பதியராக இருந்தும். ஒன்றில் கூட நாம் ஒத்துப் போக முடியவில்லை“ என்றார். மனைவி சொன்னார்: “ இது பதினேழாவது”

++++++++++++++++++++

கருத்துக்களை உள்ளே கொண்டுவந்து சிறந்த முறையில் உபசரியுங்கள்.. அவற்றில் ஏதாவதுதொன்று அரசனைப் போன்றாகிவிடும்.

++++++++++++++++++++

எவ்வளவு விரைவில் அந்த வேலையை நீங்கள் முடித்து விட்டீர்கள் என்பதை மக்கள் மறந்துவிடுவார்க்ள. ஆனால் எவ்வளவு நன்றாக அதை செய்தீர்கள் என்பதை நினைவில் வைத்திருப்பார்கள்.

++++++++++++++++++++

மற்றவர்களை வழி நடத்த நீங்கள் முற்படுவதற்கு முன்பு, உங்களை நீங்களே நிர்வாகிக்கக் கற்றுக் கொள்ள வேண்டும்.

++++++++++++++++++++

நேர்மையான நபராக இருந்து, சரியான செயலைக் செய்யக் கூடியவராக நீங்கள் இருந்தால் உதவியும் உற்சாகமும் பல திசைகளிலிருந்தும் வந்து சேரும்...

++++++++++++++++++++

நாளை எவ்வளவு செய்ய வேண்டும் என்று எதிர்பார்க்கிறோமோ அந்த 

அளவுக்கு இன்றே செய்து முடிந்தால் நம் எதிர்காலம் நிச்சயமாக உறுதியாகிவிடுகிறது.

++++++++++++++++++++

வாழ்க்கையின் ஏணிப்படிகள் பல துண்டுகளால் ஆனது, நீங்கள் கீழே வழுக்கி விழும் பொழுது தான் அதை உணர்வீர்கள்

++++++++++++++++++++

 என் முகநூலிலிருந்து...

புன்னகையோடு ரசித்தமைக்கு நன்றி

இப்போது பெயரில் என்ன இருக்கிறது...! /// 700 -வது பதிவு

‌

பொய் சொல்வதையே 
பிழைப்பாக கொண்டிருந்தார்
அடுத்ததெரு அரிச்சந்திரன்....

அவசரம் என்று உதவிகேட்டால்
தவறாமல் செய்கிறார் பத்துவட்டிக்கு
எங்க ஊர் காந்தி...!

அடுத்தவன் நிலத்தை ஆக்கிரமித்துக்கொண்டு 
அத்தனையையும் எனக்கே என்கிறார்
கடைசி தெரு புத்தன்...!

தன்வீட்டு விளக்கொளி
அடுத்தவர் வீட்டில் விழுகிறது என்பதற்காக
விளக்கை அணைத்தார் பக்கத்துவீட்டு பாரி...

ஊருக்கென்றால் உபதேசித்து
தனக்கென்று வந்தபோது கருவருத்தார்
கலியுகக் கண்ணன்...

 தற்போது பெயரில் ஒன்றும் இருப்பதில்லை
அழைக்கவும்... 
அடையாளம் சொல்லவும் தவிர...

கவிதைவீதியின்  -வது பதிவு....

ஆதரவு அளித்து வரும் அனைவருக்கும் நன்றி..!

இப்படித்தான் வாழனுமா...!

மரக்கிளையின் உச்சியில் இருந்த அந்தச் சின்னஞ்சிறு பறவையின் கூட்டில் இரண்டு குஞ்சுகள் இருந்தன. தாய்ப்பறவை எங்கோ சென்று இறைதேடிக்கொண்டு தன் குஞ்சுகளுக்குப் புகட்ட திரும்பிவந்தபோது திடுக்கிட்டு அலறியது.

ஒரு பாம்பு மெதுவாக ஊர்ந்தபடி அந்தக் கூட்டை நெருங்கியது. அந்தப் பறவைக் குஞ்சுகளை உண்பது அதன் நோக்கம்.

தாய்ப்பறவையால் அந்தப்பாம்பை என்னசெய்ய முடியும்? பாம்பண்ணா! பாம்பண்ணா! என்று அலறியது.

பாம்பு சட்டை செய்யவில்லை.

பாம்பண்ணா! பாம்பண்ணா! ஒரு நிமிஷம் நான் சொல்றதக் கேளண்ணா! மீண்டும் மீண்டும் தாய்ப்பறவை அலறியது. திரும்பிப்பார்த்த பாம்பு,

ஏன் எதற்காகக் கத்துகிறாய்? என்றது

அண்ணா! நீங்க எவ்வளவு பெரியவங்க! உங்களக் கண்டு பயந்துட்டு இருக்கிற எங்கமேலெ நீங்க இரக்கப்படக் கூடாதா?

அப்படியா?

ஆமாங்க அண்ணா உட்டுடுங்க! நாங்க பொழைச்சுப் போறோம்

நான் ஒண்ணு கேக்கறேன் பதில் சொல்லுவியா?

சொல்லுங்க அண்ணா!

உன் வாயிலெ என்ன வெச்சிருக்கே?

என் குஞ்சுகளுக்கு கொஞ்சமா இரை கொண்டுவெந்தேன் அண்ணா!

என்னது?

சின்னப் புழுக்கள் அண்ணா!

இப்பச் சொல்லு! நீ ஏன் அந்தப் புழுக்களுக்கு இரக்கங் காட்டலே?

அந்தப்பறவையால் ஒன்றும் பதில் சொல்ல முடியவில்லை.

இதுதான் நமது வாழ்க்கை விதி! உன்னைவிட பலங்குறைந்தது உனக்குத் தீனி! என்னைவிட பலங்குறைந்தது எனக்குத் தீனி! அப்படி இல்லாம வாழ வழி இருக்கிற மனுஷங்களே அப்படி வாழ்றது இல்லே! நம்மாலெ எப்படி வாழமுடியும்? இருந்தாலும் என்னை அண்ணான்னு அன்போடு பலமுறை கூப்பிட்டெ இல்லே, அதனால உனக்கு என்னாலெ எந்த ஆபத்தும் இல்லெ. என் பசிக்கு நான் வேறெ வழி பாத்துக்கிறேன்!

பாம்பு போய்விட்டது. அந்தத் திசையையே பார்த்துக்கொண்டு திகைத்து நின்றது தாய்ப்பறவை!

 ************************

இன்று உலக சாரணர் தினம்....
பள்ளி காலங்கள் மனதிலாடுகிறது...!

 எனது பள்ளி காலத்தில் எங்களை வழிநடத்திய 
சாரணர் அணியின் தலைவர்...
எங்களது ஆசிரியர்...

 **************************

இன்று உலக தாய்பால் தினம்....

இவற்றை பின்பற்றினால் 'அதில்' நீங்க கில்லாடிதான்...!

தடம் பார்த்து நடப்பவன் மனிதன், தடம் பதித்து நடப்பவன் மாமனிதன்’ என்று சொல்வார்கள். எல்லோருக்கும் வெற்றி பெற வேண்டும் என்ற ஆசையும், மற்றவர்கள் நம்மை விரும்ப வேண்டும் என்ற எண்ணமும் இருக்கத்தான் செய்யும் வெற்றிக்கு முயற்சியும், தன்னம்பிக்கையும் போதும். வெற்றி பெற்றால் மற்றவர் உங்களை திரும்பிப் பார்க்கலாம். ஆனால் எல்லோரும் உங்களை விரும்பியும், நெருங்கியும் வர வேண்டுமென்றால் 6 அடிப்படை விஷயங்கள் அவசியம். அவை இங்கே தரப்படுகின்றன.

நம்பிக்கை:

நம்மிடம் இருக்கும் சிறந்த பழக்க வழக்கங்களே பிறரை நம்மை நோக்கி ஈர்க்கும். முதலில் நமக்கு நம் மீது நம்பிக்கை இருக்க வேண்டும். நான் அழகான வ(ன்)ள் என்ற எண்ணம் உங்கள் மனதில் எப்போதும் இருக்கட்டும். அழகு என்பது சருமத்தில் மட்டுமில்லை. சருமத்தை பராமரித்து அழகுபடுத்திவிடலாம். கவர்ச்சியை விட நம்பிக்கை மேலானது. நம்பிக்கையின் பலனையும், ஈர்ப்பையும் உங்கள் வெற்றி தான் மற்றவர்களுக்கு உணர்த்தும்.

நேர்த்தியான உடை:

‘நான் நல்ல நிறமாக இல்லை. எலும்புப் தோலுமாக இருக்கிறேன். எனக்கு எந்த உடை போட்டாலும் நன்றாக இருக்காது’ என்று எண்ணாதீர்கள். நேர்த்தியாக உடை அணியுங்கள். உடை அணிவது ஆளைக் கவர்வதற்கல்ல என்றாலும் பார்ப்பவர்களை மதிக்கத் தூண்டுவதும் நாம் அணியும் உடைதான். அது உங்களுக்கு வசதியானதாகவும் இருக்கட்டும். நல்ல மரியாதை, நல்ல நட்பு எல்லாவற்றையுமே நல்ல ஆடைகள் உருவாக்கித்தரும். நேர்த்தியான ஆடை உங்கள் தன்னம்பிக்கையை அதிகரிக்கும்.

கனிவான பழக்கம்:

வீட்டுக்குள்ளேயே கிணற்றுத் தவளையாக முடங்கிக் கிடந்தால் இந்த உலகத்தின் அதிசயங்கள் உங்களுக்கு தென்படாமலே போகும். பழகும் வாய்ப்பை ஏற்படுத்திக் கொண்டால் தான் வெற்றியின் முகம் உங்களுக்கு காட்சி தரும். எனவே ஓய்வு நேரத்தை நண்பர்களுடன் இணைந்து சமூக சேவை செய்யும் விதமாக வெளியே கழித்தால் பலரையும் சந்திக்கும் வாய்ப்புக் கிடைக்கும்.

அப்போது உங்களுக்கு புதிதாக பலர் அறிமுகமாகலாம். நீங்களும் முதலில் உங்களை அறிமுகம் செய்து பழக்கம் ஏற்படுத்திக் கொள்ளுங்கள். பழக பழகத்தான் நம் பலமும், பலவீனமும் தெரியும். பிறகு நம் நடையை மாற்றி வெற்றி நடைபோடலாம்.

நட்பை தேர்வு செய்யுங்கள்:

வெற்றிக்குத் துணை நம்பிக்கை மட்டுமல்ல நட்பும் தான். யாருடன் சிநேகிதம் கெள்கிறோமோ அவர்களின் பழக்கம் நமக்கும் ஒட்டிக் கொள்ளும் என்று பெரியவர்கள் சொல்வார்கள். அதனால் நட்பு கொள்வதில் அதிக கவனம் அவசியம். அதேபோல அருகில் இருப்பவர்கள் உடன் பணிப்புரிபவர்கள் ஆகியோருடன் நட்புறவுடன் இணக்கமாக பழகுவதும் வாழ்க்கையில் வெற்றிக்கு உதவும். உங்களின் அழைப்பை மதிப்பவருடனும், மரியாதையுடன் பழகுபவருடனும், உங்கள் நலனில் அக்கறை கொள்பவருடனும் நட்பு ஏற்படுத்திக் கொள்ளுங்கள்.

விமர்சனத்தை எதிர்கொள்ளுங்கள்:

நீங்கள் நிறைவான தோற்றத்தில் இருக்கும்போது பலரும் உங்களைப் பற்றி பேசிக் கொள்வார்கள். அதுபோல குறையான தோற்றத்தில் இருந்தாலும் பலரும் விமர்சிப்பார்கள். புகழ் பேச்சில் மயங்காமலும், குறை காணும் விமர்சனங்களில் கலங்காமலும் இருங்கள்.

விலக்க வேண்டியவை:

வெற்றிக்காக விலக்க வேண்டிய விஷங்கள் ஏராளம் உண்டு. முதலாவது எதிர்மறையாக பேசுபவர்களை விட்டு விலகுங்கள். அடுத்ததாக நேரத்தையும், செல்வத்தையும் விரயம் செய்யும் பழக்கத்தை விட்டுவிடுங்கள். நண்பர்களுடன் அதிகமாக அரட்டையடிப்பது, தூங்கிக் கழிப்பது, தியேட்டரில் கழிப்பது போன்றவற்றை விலக்குவதன் மூலம் நேரத்தையும், செல்வத்தையும் மிச்சப்படுத்தலாம். இந்த ஆறு இருந்தால் வெற்றி உங்களைச் சேரும். மற்றவர்களும் உங்களிடம் விரும்பி நட்பு பாராட்டுவார்கள்.

புகழும் பேச்சில் மயங்காதீர்கள்; 

விமர்சனத்தில் கலங்காமல் இருங்கள்! 

கண்டிப்பாக வெற்றி உங்களை தேடிவரும்...

புவியிர்ப்பு விசைக்கு விதிவிலக்கான பெண்...! குழப்பத்தில் உலகம்...!

கல்லை மட்டுமே எடுத்து வந்தார்கள்
நீ சென்றிருந்தால்
நிலவையும் அல்லவா கொண்டு வந்திருப்பாய்..!

அணு பிளவும்.. அணு இணைப்பும்... பற்றியே 
இன்னும் புரியவில்லை எனக்கு...
அப்படியிருக்க எப்படி தெரிந்துக்கொள்வது
அதைவிட குழப்பமான 
உன்னைப்பற்றி..!

எந்த ஒரு உபகரணங்களும் இல்லாமல்
என்னை அந்தரத்தில் நடக்க வைத்தள் நீ...!
யாருக்கும் தெரியாது நீயும் நானும்
புவிஈர்ப்பு விசைக்கு விதிவிலக்கென்று...

எதிராளியைக்கூட மன்னிக்கத் தோன்றுகிறது
உன்னிடம் பார்வையாலும் மௌனத்தாலும்
வதைப்பட்டபின்..!

வலிகளை தாங்கிக்கொள்ளும் வலிமை 
என் மனதுக்கு இருந்தாலும்
காயப்படுத்தும் உன் நினைவுகளுக்கு எதிராக
வலிமையாற்றுப் போகிறது அது...!


எல்லா பிரச்சனைகளுக்கும்
இருக்கிறது தீர்வு... ஆனால்
நம்மை...
காதல் கடலில் இருந்து
இல்லற கரைசேர்க்கதான்
யாருக்கும் இல்லை நேரம்...

கவிதை கரு : சமூகம்
படங்கள் : கூகுள்

மன்னிப்பின் மகத்துவத்தை எரித்தோம்...!

எல்லாத் தவறுகளுக்கும்
கடைசித் தீர்ப்பாய் இருப்பது
மன்னிப்பே...!

தவறுகளின் தன்மையும், அளவுகளும் 
வேறுப்படுகின்றன
ஆனால் மன்னிப்புகள் ஒன்றே...!

மன்னிப்பளித்து மன்னிப்பளித்து
தினம் தினம் தவறுகளை 
நியாயப்படுத்தி விடுகிறோம்...!

மன்னிப்புகளுக்கு பஞ்சமில்லை இங்கு
அதனால் தான்
தவறுகள் தவறாமல் நடக்கிறது...!

தற்போது இங்கு
“மன்னிப்பு“ தவறாகிவிட்டது
தவறுகளை மன்னித்தே...!

வாசித்தமைக்கு மிக்க நன்றி...!

நான் மன்னிப்பு கேட்டுக்கொள்கிறேன்...!

ஒவ்வொறு சந்திப்பின் போதும்
எப்படியாவது வந்துவிடுகிறது 

சின்ன சின்ன சண்டைகள் நமக்குள்...

தவறு செய்தது நீதான்என்று நானும்
நான்தான் என்று நீயும்
மாறி மாறி சுமத்திக்கொள்கிறோம்
குற்றச்சாட்டுகளை...!

இப்படியே 
வெகுநேரம் பேசிபேசியே

முடிவு தெரியாமலே பிரிவோம்...

அதன்பிறகு என்னநேருமோ..?
இமைகள் அரித்துக்கொண்டிருக்கும்

மனசு உறுத்திக்கொண்டிருக்கும்...

உன்னை காயப்படுத்தியதில்
அதிகம் வலிக்கும் எனக்கு
மன்னிப்பு கேட்கும் வரை...!

மறுநாள் சந்தித்து
நான் மன்னிப்பு கோருவதற்கு முன்
“தவறு என்னுடையதுதான்” என்பாய்
பார்க்க துணிவில்லாமல் தலைகுனிந்து...!

உண்மைதான்...!
மன்னிப்பு கேட்கும் மனமும்
மன்னிக்கும் மனமும் இருந்தால்
காதல் செழிக்கும்...!

என் காதலை வாசித்த
அனைவருக்கும் நன்றி...!

நடுவுல கொஞ்சம் பக்கத்த காணோம்...!

வணக்கம் மக்களே... கொஞ்சம் இடைவேளைக்குபிறகு மீண்டும் வந்திருக்கிறேன். பதிவின் தலைப்பு அடுத்த மாதம் திரைக்கு வரவிருக்கின்ற ஒரு தமிழ் திரைப்படத்தின் பெயர். படத்தின் தலைப்பு ‌உண்மையில் கொஞ்சம் வித்தியாசமாகத்தான் இருக்கிறது. ஆனால் இந்த பதிவு அந்தப்படத்தைப்பற்றியது அல்ல.

பொதுவாக ஒரு காலத்தில் நம்முடைய நினைவுகளை ஞாபகப்படுத்திக்கொள்ள நாம் நம்முடைய மூளையையும், மனதையுமே நம்பியிருந்தோம். இதில் நிறைய தகவல்களை ஞாபகம் வைத்துக்கொள்ள முடியாது என்பதால் தம்முடைய நினைவுகளை குறிப்புகளாக நோட்டுபுத்தகங்கள் அல்லது டைரிகளில் குறித்து வைத்திருந்தோம். 

கால மாற்றத்தால் தகவல்களை சேமித்துவைக்கும் பொக்கிஷங்களாக நமக்கு கிடைத்தவைகள் தான் கணினியும், கைபேசியும். கணினியின் பயன்பாடும் மற்றும் கைபேசியின் பயன்பாடும் வந்தப்பிறகு நிறைய தகவல்களை சேமித்து வைக்கும் அக்ஷய பாத்திரங்களாக இந்த இரண்டும் விளங்கி வருகிறது.

ஆனால் கணினியும் கைபேசியும் நம்மைவிட்ட சென்று விட்டால் என்னவாகும் உண்மையில் நம்முடைய வாழ்க்கையின் கொஞ்சப்பக்கங்கள் காணாமலே போய்விடும் என்பதுதான் உன்மை.

கடந்த வாரம் என்னுடைய கணினியின் செயல்பாடுகள் மிகவும் வேகம் குறைந்து காணப்பட்டது. அதன்பிறகு என்னுடைய சாப்டவேர் இன்ஜினியரை அழைத்து சோதித்தது போது கணினியின் ஹார்ட் டிஸ்க் (Hard Disk) போய் விட்டது என்று சொல்லிவிட்டார். கிட்டத்தட்ட 5 வருடங்களாக சேமித்த வைத்த விஷயங்கள் அலுவலக பயன்படு தகவல்கள், இன்னும் என்ன... என்ன தகவல்கள் என்று கூட சொல்ல முடியவில்லை அவ்வளவு தகவல்களும் கேள்விக்குறியாகிவிட்டது...

என்னுடைய கணினியில் C, D, E, F, G  என 5 பகுதியாக பிரிக்கபட்டு இருந்தது. தற்போது D  கோலனிலிருந்து மட்டும் கொஞ்சம் தகவல்களை மீட்டிருக்கிறேன் G முழுமையாக அழிந்து விட்டதாகவும்ஈ, மீதமிருக்கும் E, F  கோலன்களில் இருக்கும் தகவல்களை மீட்டெடுக்க என்னுடைய ஹார்ட் டிஸ்க் சென்னை பயனப்பட்டிருக்கிறது. அவைத் திரும்பியப் பிறகே என்னுடைய பழைய நினைவுகள் மீண்டும் திரும்பும். தற்போது புதிய 500 GP ஹார்ட் டிஸ்க் மாற்றியிருக்கிறேன் ஆனால் 1 GP  அளவுக்கூட இதில பழைய தகவல்கள் இல்லை.

10, 15 நாட்களுக்கு பிறகு என்னுடைய கணினி முதலில் இருந்து ஆரம்பித்திருக்கிறது. இந்த அதிர்ச்சியில் இருந்து மீள்வதற்குள் நேற்று கண்விழித்து என்னுடைய கைபேசியை எடுத்து பார்த்தால் மற்றோர் அதிர்ச்சி  என்னுடைய SIM 2 TATA DOCOMO-வில் access error  (9042235550) என்று வந்தது என்னாச்சி என்று பார்த்தபோது. அதிலிருந்த அத்தனை தெலைபேசி ‌எண்கள் குறுந்தகவல்கள், என அத்தனை தகவல்களும் அழிந்துபோயிருக்கிறது. 

ஒரு காலத்தில் தெலைப்பேசி எண்களை பாக்கெட் டைரியில் குறித்து வைத்திருப்போம். சில எண்களை ஞாபகத்தில் வைத்திருப்போம். ஆனால் கைபேசி வந்தபிறகு ஒரு எண்னை கூட ஞாபத்தில் வைத்திருக்க வில்லை. அதிலிருந்த அத்தைனை எண்களும் போய் விட்டது. அதிக அதிகமான எண்கள் பதிவுலகத்தை சார்ந்தவர்களுடையது என்பதுதான் என் வேதனையை இன்னும் அதிகமாக்குகிறது. அவைகளை நான் எப்படி திரும்பப்பெறப்போகிறேன் என்று எனக்கே தெரியவில்லை.

என்னுடைய வாழ்க்கையில் இந்த இரண்டு சம்பவங்களும் புதியதாகவும் ஆச்சரியம் மற்றும் அதிர்ச்சியுட்டுவதாகவும் இருக்கிறது. என்னுடைய வாழ்க்கையின் சிலபக்கங்களை இழந்துவிட்டதுபோன்ற உணர்வே எனக்குள் மேலோங்கி நிற்கிறது. அதுவும் ஒரே சமயத்தில் இப்படி நடந்திருப்பது இன்னும் அதிர்ச்சியை அதிகப்படுத்துகிறது.

தாமஸ் அல்வா எடிசன் தன்னுடைய ஆய்வு கூடம் எரிந்தபோது வருத்தப்படாமல் அமைதியாக இருந்தாராம்  எரிந்த அந்த ஆய்வுகூடத்தில் எடிசனின் 14 ஆயிரம் ஆராய்ச்சி குறிப்புகள் இருந்ததாம். ஆனால் பழையவைகள் போகட்டும் இப்போது நான் புதியதாக சிந்திக்கப்போகிறேன் என்றாறாம் எடிசன் அவர்கள்.

அதேபோல்தான் நானும் தற்போது அமைதியுடன் என்னுடைய புதிய நினைவுகளுக்கு மாறிக்கொண்டிருக்கிறேன். கணினியில் இருந்து எவ்வளவு தகவல்கள் மீட்டெடுக்க முடியும் என்று இதுவரையில் தெரியவில்லை. கைபேசியில் இருந்து அழிந்துபோன எண்களை மீட்டெடுக்கவும் கொஞ்சம் நாள் ஆகலாம். அதுவரையில் கொஞ்சம் கடினம்தான்.

 இது நல்லதா அல்லது கெட்டதா என்று பகுத்துப்பார்க்க கூடிய மனநிலையில் இல்லை. இருந்தாலும் எல்லாம் நல்லதற்கே என்று எடுத்துக்கொண்டு பயணப்படுகிறேன்...

என்ன செய்யலாம் இந்த உலகை...?

நம்பிக்கை ஒன்றே என் மூலதனம்
அதனால்தான் இன்னும்
என் வாழ்க்கை சக்கரத்தின் அச்சு 

மழுங்காமல் இருக்கிறது..!

விதிவசம் அகப்பட்டு,
இந்த மண்மீது வீழ்கையில்
என்னைத் தூக்கிவிடுவது
நம்பிக்கையே...!
 

விடியும் ஒவ்வொறு நாளிலும்
துளிர்விடும் என் முயற்சிகளுக்கு
அதுவே உரம் ஊட்டுகிறது..!

நம்பித்தான் 

வாழ்ந்துக் கொண்டிருக்கிறேன்
என்வீட்டில்...

தற்போது 

வீட்டுக்குள்ளே கூடுகட்டுகிறது
என் வீட்டில் நம்பிக்கையில்லாத 

குருவி ஒன்று...!

மீள் பதிவு...

யாரிடமும் சொல்லமுடியாத என் தவிப்பு...!

செய்வதாகச் செல்லி
குறையாக விட்ட
சீர்செனத்திக்காக
அழுதுவிட்டுப்போன தங்கை...!

இன்னும் எவ்வளவு காலம்
கொடுத்துக்கொண்டே இருப்பீர்கள்..?
அழுது வடியும் மனைவி...!

மகனிடம் கேட்கலாமா வேண்டாமா
என் இயலாமையை அறிந்து
மனதுக்குள்ளே கலங்கும் அம்மா...

கொடுக்கவும் முடியாமல்
மறுக்கவும் முடியாமல்
தவிக்கும் என் தவிப்பை
யாரிடம் சொல்லி அழ...

கவிதைகள்... வாழ்வின் பதிவுகள்...

வெற்றியைத் தீர்மானிப்பது கடவுளா...?

நம்வாழ்க்கையை நிர்ணயிப்பது நாம் மட்டுமே அல்ல.. நம்மோடு சேர்ந்து இந்த சமூகமும்தான். நாம் பேசும் வார்த்தைகள், எண்ணங்கள் நன்றானதாக இருந்தால் மேலும் நம்மை சுற்றியிருப்பவர்கள் நல்ல தன்னப்பிக்கை ஊட்டுபவராக இருந்தால் நம்முடைய வாழ்க்கை இன்னும் பிரகாசமானதாக இங்கு ஒளிவிடும்.

ஒரு அடி முன் எடுத்துவைத்தால் வழுக்கிவிடும் போகதே என்று சொல்லுபவர்க்ள அதிகம் இருக்கும் இந்த தேசத்தில், தைரியமாக முன்னேறு என்று நம்பிக்கையுட்டும் மனிதர்கள் கிடைப்பவர்கள் மட்டும்தான் இங்கு வெற்றிக்கனியை பறிக்கிறார்கள்.

நம்பிக்கையூட்டும் வைர வரிகளைக் கொண்ட ஒரு ஜென்கதை...!

இரு நாட்டுப் படைகளுக்கும் இடையே வெகு மும்முரமாக சண்டை நடந்து கொண்டிருந்தது.

எதிரி நாட்டுப் படையிடம் கிட்டத்தட்ட தோற்றுவிட்ட நிலை. ஆனாலும் தாய்நாட்டுப் படைத் தளபதிக்கு போரை இழக்கமாட்டோம் என்ற அசாத்திய நம்பிக்கை. ஆனால் துணைத் தளபதி உள்ளிட்ட அவன் வீரர்களுக்கு அந்த நம்பிக்கை கொஞ்சம்கூட இல்லை. எல்லோரும் ஓடுவதில் குறியாக இருந்தனர்.

என்னதான் நம்பிக்கை இருந்தாலும், வீரர்களில்லாம் தனி ஆளாய் என்ன செய்ய முடியும்?

கடைசி நாள் சண்டை. போர்க்களத்துக்குப் போகும் வழியில் ஒரு கோயிலைக் கண்டார்கள்.

உடனே தளபதி வீரர்களை அழைத்து, “சரி வீரர்களே… நாம் ஒரு முடிவுக்கு வருவோம். இதோ இந்தக் கோயிலுக்கு முன் ஒரு நாணயத்தைச் சுண்டிவிடுகிறேன். அதில் தலை விழுந்தால் வெற்றி நமக்கே. பூ விழுந்தால் நாம் தோற்பதாக அர்த்தம். இப்படியே திரும்பிவிடுவோம்…வெற்றியா தோல்வியா.. நமக்கு மேல் உள்ள சக்தி தீர்மானிக்கட்டும்… சரியா?”

“ஆ.. நல்ல யோசனை… அப்படியே செய்வோம்…”

நாணயத்தைச் சுண்டினான் தளபதி. காற்றில் மிதந்து, விர்ரென்று சுழன்று தரையில் விழுந்தது நாணயம்.

தலை…!

வீரர்கள் உற்சாகத்தில் மிதந்தனர். வெற்றி வெற்றி என்று எக்காளமிட்டபடி போர்க்களம் நோக்கி ஓடினர். வெகு வேகமாக சண்டையிட்டனர் எதிரி நாட்டவர்களோடு.

அட.. என்ன ஆச்சர்யம். அந்த சிறிய படை, எதிரி நாட்டின் பெரும் படையை வீழ்த்திவிட்டது!

துணைத் தளபதி வந்தான். ‘நாம் வென்றுவிட்டோம்… கடவுள் தீர்ப்பை மாற்ற முடியாதல்லவா…” என்றான் உற்சாகத்துடன்.

“ஆமாம்… உண்மைதான்” என்படி அந்த நாணயத்தை துணைத் தளபதியிடம் கொடுத்தான் தளபதி.

நாணயத்தின் இரு பக்கங்களிலும் தலை!

நாம் வெற்றியடைய வேண்டும் என்றால் நமக்குள் இருக்கும் தன்னம்பிக்கையுடன், அருகில் இருக்கும், மற்றும் தூண்டுகோலாய் இருப்பவரின் வலுவூட்டலும் தமக்கு உறுதுணையாக இருந்தால் நாம் ஜெயிப்பது நிஜம்...

நாமும் மற்றவர்களை ஊக்கப்படுத்துபவர்களாகவும், நம்பிக்கை ஊட்டுபவர்களாகவும் இருந்து செயல்படுவோம். நாமும் வெற்றியடைவோம்..